Terwijl de regen tegen de ramen tikt, zal jij tegen mij aankruipen en fluister je zachtjes woorden. Woorden die mijn oren kussen. Ze omhelzen mij, ze laten mij in jou verstrengelen. En de liefde dwarrelt als stof door de kamer, waar het landt op de deken dat van ons afgeslagen is. De geur van vanille, kamille, rozemarijn vermengt zich met jouw geur in alle vlagen, totdat het ingetrokken is in mijn huid. En die geur wil ik nooit meer laten verdwijnen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Heel erg bedankt voor je lieve reacties! Jij schrijft ook heel mooi en goed, ga je zeker volgen. Liefs, Charlie
BeantwoordenVerwijderendat klinkt als herfst
BeantwoordenVerwijderenalors, lalavoila?
BeantwoordenVerwijderenik heb je weer gevonden ineens plots. ik las altijd voila.web-log.nl ha. nog altijd evenmooi geschreven.
BeantwoordenVerwijderenblijf je hier wel schrijven?
Hoi Marije, leuk dat ik je weblog weer gevonden heb. Alleen is mijn vraag of je nog actief bent= Ik heb een nieuw blog (als vervolg op mijn oude blog)www.woutervanheiningen.wordpress.com
BeantwoordenVerwijderengroet, Wouter
nog altijd zo stilletjes, awoe
BeantwoordenVerwijderenik ook, maar ik ben van plan er weer eens enkele woorden tegen aan te gooien.. jij ook?
Mooi!
BeantwoordenVerwijderen