Terwijl de regen tegen de ramen tikt, zal jij tegen mij aankruipen en fluister je zachtjes woorden. Woorden die mijn oren kussen. Ze omhelzen mij, ze laten mij in jou verstrengelen. En de liefde dwarrelt als stof door de kamer, waar het landt op de deken dat van ons afgeslagen is. De geur van vanille, kamille, rozemarijn vermengt zich met jouw geur in alle vlagen, totdat het ingetrokken is in mijn huid. En die geur wil ik nooit meer laten verdwijnen.

Ik geloof in eeuwigdurende liefde.
    Eeuwigdurende verliefdheid.

Het is prettig om te weten dat de liefde zo
puur, intens, fijn, briljant is.

      Zo overweldigend. En zo mooi.

Laat wonderen de wereld nog niet uit zijn,
omdat dit alles is wat ik wilde.